-
1 oręż
m sgt 1. książk. (armia) army- polski oręż the Polish army2. książk. (broń) arms, weapon także przen.- te argumenty były orężem w walce o prawdę these arguments were a weapon in the fight for the truth3. Myślis. antlers- wytrącić komuś orężz ręki to take the wind out of sb’s sails- złożyć a. rzucić oręż to lay down one’s arms* * *-a; m(książk: broń) arms (pl), ( siły zbrojne) army* * *miGen. -a1. lit. ( broń) arms, weapon; przen. weapon, measure; wytrącić komuś oręż z ręki disarm sb, render sb helpless l. defenseless.2. lit. (= siły zbrojne) army.3. myśl. antlers.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oręż
См. также в других словарях:
oręż — m II, D. a zwykle blm 1. książk. «narzędzie walki; broń, uzbrojenie» Oręż bojowy. Szczęk oręża. ◊ Porwać się do oręża, chwycić za oręż, podnieść oręż «podjąć walkę zbrojną» ◊ Złożyć, rzucić oręż «przestać walczyć, poddać się» ◊ Wytrącić komuś… … Słownik języka polskiego
